Γράφει η Σίσσυ Αρτζόγλου

Φιλόλογος Α.Π.Θ και διαχειρίστρια της σελίδας‘’Artzoglou E-Education’’

Στις μέρες μας, λόγω της πολύωρης διαδικτυακής διδασκαλίας στο σπίτι, παρατηρείται έντονα η ανάγκη των μαθητών για άθληση. Παρόλα αυτά, έντονη είναι κι η έλλειψη διάθεσης των παιδιών για οποιουδήποτε είδους σωματικής άσκησης. Ποια είναι, όμως, η σχέση των εφήβων με τον αθλητισμό;

Σύμφωνα με πανελλήνια έρευνα στο μαθητικό πληθυσμό εφηβικής ηλικίας, που αφορά στη φυσική άσκηση και διεξήχθη το 2018 από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας Νευροεπιστημών και Ιατρικής Ακρίβειας (ΕΠΙΨΥ), δύο στους πέντε εφήβους γυμνάζονται συστηματικά με τρόπο που να ανεβάζουν καρδιακούς παλμούς. Ακόμη μικρότερο είναι το ποσοστό, δηλαδή- ένας στους εννιά- όλων, όσοι επιλέγουν την πιο χαλαρή άθληση( μία φορά την εβδομάδα). Τα ποσοστά είναι ακόμη χαμηλότερα, όταν πρόκειται για κορίτσια, και δη, όταν μιλάμε για μεγαλύτερες ηλικίες μαθητών.

Οι λόγοι, που συναρτώνται με αυτά τα αποτελέσματα, είναι πολλοί. Εικάζεται πως οι έφηβοι δεν έχουν αρκετό χρόνο για εξωσχολικές δραστηριότητες, άρα και για κάποιο άθλημα. Σημαντικά είναι, όμως, και τα ευρήματα της παραπάνω έρευνας που αφορούν στην οικονομική κατάσταση των ελληνικών οικογενειών. Έτσι, τα παιδιά από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα φαίνεται να μην επιλέγουν ν’ ασκήσουν κάποιο άθλημα, ενώ οι μαθητές εύπορων οικογενειών ακολουθούν συστηματικά κάποιο σπορ. Θα ήταν, βέβαια, μάλλον σωστό να γίνει αντιληπτό πως άσκηση δεν αποτελεί μόνο κάποιο άθλημα. Λίγο τρέξιμο στην εξοχή ή σ’ ένα γήπεδο καλύπτει εξίσου τις σωματικές ανάγκες ενός εφήβου.

Σύμφωνα και πάλι με τη σχετική έρευνα, σημαντικό ρόλο παίζει και το σχολείο, στη διάδοση και προαγωγή του αθλητισμού ως αναπόσπαστο κομμάτι της σωματικής και ψυχικής υγείας των μαθητών. Είναι αλήθεια πως η γυμναστική στο σχολείο είναι περισσότερο μία ώρα χαλάρωσης και αποσυμπίεσης από το ‘’φορτωμένο’’ ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου. Είναι λίγα τα σχολεία που προάγουν τον αθλητισμό, βάζοντας τα παιδιά στη διαδικασία της άθλησης, συμμετέχοντας σε σχολικούς αγώνες και τουρνουά. Για τους περισσότερους μαθητές, η γυμναστική είναι ένας καλός βαθμός, η ώρα του παιδιού.

Πότε, όμως, θα καταλάβει ο νέος ότι η γυμναστική είναι τρόπος ζωής και τα οφέλη αυτής αναρίθμητα; Στις μικρές ηλικίες αυτό γίνεται δύσκολα κατανοητό, αν η αθλητική παιδεία δεν υπάρχει ήδη από τους κόλπους της οικογένειας. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, η αξία του αθλητισμού γίνεται αντιληπτή πολύ αργότερα.